Соңғы сарбаздың Ауғанстаннан аттанған күнінен арамызды 35 жыл бөліп тұр. Сол күні, яғни 1989 жылы 15 ақпанда Ауғанстандағы тоғыз жыл, бір ай, он тоғыз күнге созылған соғыс аяқталды. Қазір көпшілік бұл соғыс халқымызға керек пе еді деп дауласып жатыр. Бұған тарихшылар баға берсін. Біз бір нәрсені білеміз – сол соғысқа қатысқан адамдар, Отанның бұйрығын орындаған қарапайым жауынгерлер. Олар антты бұзбай, өз міндеттерін абыроймен атқарды.
«Соғысқа қатысқандардың көзімен». Осындай атаумен Кеңес әскерлерінің Ауғанстан жерінен шығарылғанының кезекті жылдығы қарсаңында мектебімізде ауған жауынгерімен кездесу өтті. Сол ұмытылмас оқиғалардың қатысушысы Владимир Анатольевич Авилов жігіттермен естеліктерімен бөлісті.
Владимир Анатольевич өзі туралы, өмір жолы туралы, өзін соғыс қимылдарына қалай қатысқаны, жолдастарымен бірге бірнеше рет оқ жаудырғаны туралы айтты. Оқушылар ауған жауынгерін ықыласпен тыңдап, өздерін қызықтырған сұрақтарын қойды. Жігіттерді бәрі қызықтырды: жергілікті тұрғындар орыс жауынгерлеріне қалай қарайды, олар қызметте не істеу керек, әскерде қандай білім пайдалы болды, Ауғанстандағы ең жаман нәрсе не болды?
Оқушыларға іс-шара өте ұнады. Ал Ауған соғысына қатысушы жігіттерге ізгі тілектер айтылып, кездесу дәстүрін жалғастыру туралы шешім қабылданды. Студенттер Владимир Анатольевичті келе жатқан мереке – Ауғанстаннан әскерлердің шығарылған күнімен құттықтап, кездесу естелігін суретке түсіруді ұсынды.
Мұндай кездесулер жас ұрпақты тәрбиелеуде маңызды рөл атқарады. Сол соғысқа қатысушының, өмірін қиып, бейбіт тұрғындарды қорғап, оқ астында қалған батырдың қасында тұру олар үшін үлкен мақтаныш екенін балалардың өздері де атап өтеді.